Gdy /zelazna kurtyna przerdzewia/la ju/z ostatecznie i przesta/la szczelnie oddziela/c zwyk/ly /swiat od raju, niemal/ze jak Feniks z popio/l/ow odrodzi/l si/e prywatny przemys/l poligraficzny. Do zmartwychwstania tego walnie przyczyni/la si/e nowoczesna technologia przygotowywania materia/l/ow do druku -- inwazja pecet/ow oraz oprogramowania do sk/ladu tekst/ow i do przetwarzania grafiki. Ale niebagateln/a rol/e odegra/l te/z produkt, kt/ory uwa/zam za jedno z najwi/ekszych osi/agni/e/c technologii komputerowej ostatnich lat, mianowicie j/ezyk opisu stron tekstowo-graficznych -- PostScript. PostScript wszed/l do Polski niepostrze/zenie wraz z fotona/swietlarkami, Macintoshami i oprogramowaniem firmy Adobe, producenta PostScriptu. W ci/agu kilku lat fotona/swietlarki wyposa/zone w interpretery PostScriptu wypar/ly swoich poprzednik/ow -- systemy fotosk/ladu i technik/e fotograficzn/a.
Sukces PostScriptu nie by/l efektem chytrej polityki rynkowej zatr/acaj/acej o monopolizacj/e. Filarem sukcesu jest /swietnie zdefiniowany standard PostScriptu, gwarantuj/acy przeno/sno/s/c dokument/ow postscriptowych. Dzi/eki temu na przyk/lad zmiana studia graficznego nie stanowi /zadnego problemu -- nawet je/sli inne studio jest wyposa/zone w inny sprz/et, to PostScript jest ten sam.
PostScript jest rezultatem wielu lat do/swiadcze/n. Prace nad pradziadkiem PostScriptu rozpocz/eto w roku 1971, ostatecznie PostScript (Level 1) ujrza/l /swiat/lo dzienne w 1982 roku. Wa/znym momentem by/lo dogadanie si/e firm Adobe i Apple w sprawie wbudowania PostScriptu w drukarki LaserWriter (1985), wkr/otce potem fotona/swietlarki Linotronic 100 i 300 zosta/ly wyposa/zone w PostScript -- i dalej ju/z jako/s posz/lo.
Firma Adobe nie spocz/e/la na laurach. W roku 1993 w odpowiedzi na eksplozj/e internetow/a opublikowa/la Portable Data Format (PDF) -- odmian/e PostScriptu przystosowan/a do wymaga/n publikacji elektronicznych, dopuszczaj/ac/a mo/zliwo/s/c hipertekstowej organizacji dokumentu. Dwa lata temu zosta/la og/loszona najnowsza wersja PostScriptu (Level 3), zgodnie z polityk/a Adobe akceptuj/aca wcze/sniejsze wersje PostScriptu, w/l/aczaj/ac w to PDF.
W Polsce o PostScripcie wie si/e niewiele. Mo/zna spotka/c ludzi obs/luguj/acych fotona/swietlarki postscriptowe, kt/orzy nie bardzo wiedz/a, co to takiego ten ca/ly PostScript, na przyk/lad nie wiedz/a, /ze program Adobe Illustrator zapisuje dane w tym j/ezyku. ,,Nie, pliku postscriptowego nie mog/e panu przygotowa/c, my korzystamy z formatu AI'' -- s/lowo daj/e, co/s takiego zdarzy/lo mi si/e us/lysze/c.
Pot/egi standaryzacji te/z si/e nie docenia. Nikogo nie dziwi/a nowe wersje oprogramowania, kt/ore nie czytaj/a dokument/ow utworzonych za pomoc/a wersji sprzed dw/och-trzech lat. Rozumiem, /ze to jest korzystne dla producenta, ale dlaczego u/zytkownicy nie podnosz/a wrzasku, to nie rozumiem.
Nie rozumiem te/z, dlaczego firma Adobe zdaje si/e ignorowa/c rynek polski -- mamy ju/z Microsoft Poland, IBM Poland, a Adobe Poland jako/s nie. Komplikuje to /zycie u/zytkownikom PostScriptu. Kibicowa/lem zakupowi oprogramowania do przetwarzania dokument/ow w formacie PDF (Acrobat Pro) przez Uniwersytet Gda/nski. W sumie trzy miesi/ace zaj/e/lo nabycie programu wartego raptem 300 dolar/ow, nast/epne trzy -- dostarczanie bezp/latnej aktualizacji. By/c mo/ze Uniwersytet Gda/nski nie jest partnerem godnym firmy Wimal, kt/ora reprezentowa/la producenta w tej transakcji, mniejsza o to. Niepokoi natomiast fakt, /ze Wimal stosowa/l si/e /sci/sle do wytycznych Adobe -- tak w ka/zdym razie stwierdzi/l w imieniu Adobe pan Iain Weir w odpowiedzi na monit Uniwersytetu.
Je/sli istotnie firma Adobe zaleca, by sprzedawa/c jej produkty miesi/acami, to okre/slenie ,,PostPonowanie'' nasuwa si/e samo na okre/slenie tego stanu rzeczy.
Na szcz/e/scie u/zytkownicy PostScriptu nie s/a skazani na /swiat komercji -- maj/a w odwodzie bezp/latny interpreter PostScriptu o nazwie Ghostscript. Polecam rzucenie okiem na witryn/e http://www.cs.wisc.edu/~ghost/index.html.